Banjul 15/02

Hello!!

Vééél te vertellen...
Om te beginnen: het lesgeven. Verschrikkelijk lastig. Zalig om weer iets te kunnen aanpakken, maar wat een ongelofelijke aanpassing!! Ik zal vooral voor mezelf praten nu, want Lise zit in een ander deel van het gebouw en in de 2e grade (2e lj). Haar grootste probleem is blijkbaar de afstompende en weinig diepgaande oefeningen die ze moet geven, de weinige mogelijkheden in communicatie met de kinderen (zij spreken vooral Wolov en kunnen blijkbaar echt nog niet goed lezen of schrijven in het Engels) en het verschil in tucht en discipline. Die kinderen zijn opgekweekt met stokslagen en reageren dus niet op de 'normale' manier van stilte vragen bij ons. Zo vertelde ze me dat ze riep: "keep quiet", dan zijn er een paar die reageren en ook naar de anderen roepen: "keep quiet", met als gevolg dat op den duur heel die bende aan het roepen is: "keep quiet"... Niet simpel dus. Ze slaagt er wel in om een soort differentiatie te voorzien door extra oefeningen te geven aan de sterkere leerlingen en door extra oefeningen te maken voor het mentaal gehandicapte kindje in de klas. Dat kan ik nog niet zeggen, maar 't zal algauw duidelijk worden waarom.

Bon, ik geef hen dus Engels en Wiskunde. Het 5e lj is hier ingedeeld in 2 klassen: de A-klas en B-klas. Na een examen worden ze opnieuw ingedeeld: A= sterk, B= zwak. Met als gevolg dat de A-klas voor Engels aan pagina 65 zit en de B-klas aan pagina 40. Nu ja, de leraar Engels zegt dat ik gewoon het boek moet volgen en dat het niet echt uitmaakt waar ik uitkom tegen Pasen (dan hebben ze examens). Wat ik niet goed begrijp, maar bon.
Wiskunde daarentegen, van die leerkracht kreeg ik 5 topics om te geven (tijd, omtrek, deling en vermenigvuldiging met kommagetallen en nog 2). Ik dacht: 5 weken tegen dat we Pasen zijn, komt dik in orde, per week een topic. Ja m'n voeten. Hij had me al gewaarschuwd dat ik dat maar kon proberen, maar dat ik zou moeten zien in hoeverre dat lukt.
De 1e 2 lessen (optellen en aftrekken van tijd: seconden, minuten, uren en dagen) was ik vrij content: de leerlingen zeiden dat ze alles goed begrepen! De 2e les kwam ik tot zelfstandige inoefening (want hier geef je als leerkracht lager onderwijs blijkbaar ook maar 2 vakken en loopt het ene vak uit dan heb je gewoon minder tijd, maar dat gaat niet over 5 minuutjes maar dan wel over hele lesuren), dus na de 2e les begin ik te verbeteren (niet minder dan 100 schriften vervelende oefeningen wiskunde waarbij hun geschrift van cijfers en letters echt nog anders is dan dat van ons en dat dus ook al een aanpassing is). Eén van hen had de helft, de rest schommelde tussen 0 en 3,5/10. En zij maar allemaal mooi knikken en zeggen dat ze het begrijpen, aargh! Demotivatie even troef natuurlijk. Gelukkig heb ik toch al zoveel ervaring dat ik weet dat, had ik die oefeningen in België uitgelegd, de kinderen het zeker zouden begrepen hebben. Aan mijn capaciteiten lag het dus niet, zo zelfzeker ben ik wel. Dan maar terug naar de basis gaan. Wat bleek: de kinderen kunnen de begrippen seconde, minuut, uur en dag niet eens in de juiste volgorde plaatsen van weinig naar veel tijd!! En ik maar oefenen met hen dat er 60 seconden in een minuut zitten enzovoort enzovoort. Bon. Tegen deze ochtend moesten ze dus hun 'timetable' vanbuiten kennen. Bij het invullen van het aanwezigheidsregister (jawel, dat kennen ze hier ook, maar het neemt verdomd veel tijd in beslag) moesten ze per 5 bij teacher Eva komen om hun timetable te zeggen. Zoals beloofd mochten de kinderen die het niet konden hun timetable 10 x schrijven.
DAt is namelijk nog zoiets. WE moeten ongelofelijk streng zijn. De kinderen zijn het gewoon dat leerkrachten hen met de stok in het gareel houden, maar Lise en ik willen daar natuurlijk niet van weten. 't Is echt grof.
Het gebouwtje waar ik lesgeef bestaat uit 4 klaslokalen waarvan de muren niet tot boven dicht zijn, groot genoeg om een bord op te hangen (of toch iets wat erop lijkt), maar zeker niet tot aan het plafond. Met andere woorden: je hebt niet alleen het lawaai van jouw 50 kinderen maar dat van de andere 3 klassen erbij. Mocht er dan nog discipline zijn, dan is er relatieve stilte in alle 4 de klassen, maar het gebeurt erg vaak dat een leerkracht gewoon wat rondloopt in de school of weet ik veel waar uithangt en de kinderen dus een uur geen les hebben. Gevolg: ik kan niet anders dan roepen opdat de kinderen achteraan mij begrijpen. Ik hoop dat mijn stem het niet begeeft, maar bon als het zo is dan kan ik geen lesgeven en heb ik een paar dagjes vakantie (zou wel van pas komen...).
Wat is een ander gevolg: als de leerkracht in de klas naast mij begint te meppen, hoort iedereen het. Zo sloeg de leerkracht tijdens mijn eerste les Engels in de klas ernaast gedurende wel 20' lang op de kinderen tot ik ze hoorde roepen en huilen van de pijn. Op dat moment moet je van je hart een steen maken en een vuist ballen om niet naar die leerkracht te stappen en hem te vragen alsjeblieft op te houden, want dat zou hier geen steek uithalen. Ik heb het er al over gehad met enkelen van hen, maar voor hen is slaan de enige oplossing. Echt rottig. Maar bon, voor mij is de grootste uitdaging dus eerst en vooral hun basisniveau wat optrekken, ondertussen proberen om extra oefeningen te voorzien voor de rappere kinderen en om een strafsysteem te proberen in te voeren dat genoeg werkt zodat ik kan bewijzen aan de andere leerkrachten dat het echt wel anders kan. Een voorbeeldje hiervan is bijvoorbeeld om hen de timetable 10x te laten schrijven als ze het niet geblokt hebben. WEet je dat ze het er heel de ochtend over gedaan hebben? Niet normaal. Maar bon, misschien zijn ze nu geleerd?

Genoeg nu over het lesgeven: daar zullen we nog veel werk aan hebben vrees ik.
Gisteren hebben we elk een fiets gekocht!! HEEEEEERLIJK!!! Echt, eindelijk je eens sneller kunnen voortbewegen in Banjul dan te voet, eindelijk je eens kunnen verplaatsen onafhankelijk van een taxi en niemand die je tegenhoudt (je aanstaren omdat ze een toubab op een fiets hier niet veel tegenkomen komt er natuurlijk wel bij, maar bon, als we maar van die lastige venten af zijn hihi)
Deze ochtend was het wel even een bizar moment. Auntie Fatima (de mama van ons huishouden) kwam plots naar buiten met een flesje water van Lourdes, ze zegende precies onze fietsen, zei het Onze Vader en een Weesgegroetje dat er ons niets zou overkomen, goot wat water van Lourdes op onze fietsen en we mochten vertrekken... Uiteindelijk een erg lief gebaar, maar wij zijn dit soort van geloofsuitingen totaal niet gewoon, ik vreesde echt in de slappe lach uit te barsten (gelukkig kon ik me beheersen want dat zou super grof geweest zijn) maar dat is echt zo ongelofelijk raar voor ons!
Gelukkig is ze precies al van haar plan afgestapt om ons elke ochtend om 6u te laten opstaan om naar de mis te gaan, oef! Pak van ons hart, we hebben er zelfs niet over moeten praten met haar!

Vandaag moesten we blijkbaar geen lesgeven: rehearsal voor Independence Day (maandag). DAt wordt precies wel een groot gebeuren! Morgen komen er al enkele presidenten op bezoek naar Banjul, er is een extra Set Setta ingelast (national cleaning day) hiervoor. En maandag marcheren Lise en ik dus als leerkrachten van ST. Josephs BAsic Cycle met de kleine delegatie van onze school in het park van Banjul voor de president... Die zal dan blijkbaar een lange speech geven en dan mogen we weer weg... 'k Zie er een beetje tegenop omdat dat park in de blakende zon ligt. Deze morgen bijvoorbeeld waren we niet voorbereid op een dergelijke rehearsal. Lap, ik had dus geen zonnecrème aangedaan en mijn gezicht heeft alweer de kleur van een gekookte kreeft...
Leuk detail bij deze Independence Day: we hebben onze eerste elegante AFrikaanse kledij (precies wel echt een must op Independence Day)! De school zorgde ervoor dat we aan de stof konden geraken en naar de kleermaker konden gaan, vandaag hebben we het eens gepast en 't is echt nog sjiek! We moeten morgen blijkbaar nog om juwelen en schoenen naar SErrekunda! Voor ons zou dat niet moeten, maar de Afrikaanse vrouwen zijn hier echt wel heel fier en de teachers staan erop dat we al die details leren en dat dus ook de accessoires bij de kledij moeten! Ach ja, niet dat we fel protesteren hoor...

Plannen voor het weekend: we worden opgepikt door de dochter van de directrice om het weekend bij haar in Serrekunda door te brengen. Enerzijds zal het leuk zijn omdat we eens zullen kunnen praten met leeftijdsgenoten (die zijn we hier precies nog niet tegengekomen), anderzijds zien we wel wat op tegen opnieuw knikken en blij en beleefd en dankbaar zijn, tegen het opnieuw in een nieuwe situatie gesmeten worden en opnieuw een familiefeest meemaken waarbij ze constant Wolov praten en wij er voor piet snot bij zitten... Maar we blijven positief: 't zal allemaal wel meevallen!
Toch zien we ernaar uit om eens een rustig weekend te hebben en om eens te kunnen afspreken met Hanne en Annelies! Gelukkig is er maandag en dinsdag geen school (door de Independence Day), dus dinsdag hebben we al een dagje strand gepland met Nancy (de dochter des huizes) en haar vriendinnen, dat wordt dan gelukkig even relaxen!

O ja, de magen stellen het alsmaar beter! We beginnen soms zelfs weer eens honger te hebben (wat een serieuze geruststelling is!)

Hopelijk stellen jullie het in ons Belgenlandje ook allemaal goed? Merci voor de mailtjes in elk geval, ze doen echt deugd!!
Zoenen van Lise en EVa