Banjul 22/02

Helloooow la Belgique!

Wat een weekje!! Het weekend: ongelofelijk de max!
We zagen er eerst wat tegenop, weer zo'n familiefeest waarop er ongetwijfeld mega veel wolov gesproken wordt en je overal het woord toubab hoort, wat verraadt dat ze over ons praten. Maar neen 't was helemaal anders! Om te beginnen werden we op zaterdagochtend opgehaald door de zoon, neef en 2 van de dochters van mrs Gomez (de directrice van de school die zich echt over ons ontfermt zonder te pushen) , met de auto! Geen bushtaxi dus deze keer! En eindelijk eens met mensen van onze leeftijd praten deed, zoals mrs Gomez ons zei, effectief echt mega veel deugd! Ze zijn ook echt oprecht, 't is niet dat het hen opgedrongen werd om eens een dagje of 2 voor die zielige toubabs in Banjul te zorgen omdat er daar niets te doen is in het weekend!
We speelden monopoly (hilarisch, dat hebben ze hier dus ook), gingen naar de markt (voor schoenen bij onze African Dresses , hier moet alles namelijk mega goed bij elkaar passen anders is't niet goed!) en daarna naar de meeting. Zo grappig, dat is echt een hele bende van 20 of meer van ongeveer dezelfde leeftijd, allemaal dichte familie van elkaar, neven en nichten. Wel begrijpelijk als je weet dat de papa van Mrs Gomez 2 vrouwen had die elk een 7-tal kinderen hebben... bon dan wordt het inderdaad wel duidelijk!
De zondag hebben we de dag met de nichtjes doorgebracht, waaronder Secka, een mega sterke madam, slechts 21 jaar maar je ziet het niet aan haar charisma hoor, ze straalt echt kracht en een eigen wil uit, zalig! Echt een voorbeeld voor ons! we konden uitslapen (ze maakten ons zelfs niet wakker om naar de mis te gaan, maar Secka gaat meestal ook niet op zondag, vertelde ze ons), wat hier wil zeggen tot een uur of 8, 9, want vanaf dan is iedereen wakker en is het leven en het lawaai alweer op volle gang! Daarna kookten we met Secka en Yandeh (nichtje dat bij Secka leeft), dat duurde wel 5uur! Maar je moet rekenen dat ze hier niet alleen voor hun huisgenoten koken, maar ook voor hun buren en voor eventuele bezoekers. En effectief: plots stond er een vrouwtje met 2 zoontjes en een baby op haar arm in hun compound die het zich er gemakkelijk maakte. Secka wist zelf niet goed wie ze was, "wellicht verre familie of zo"... Voor ons bijna onvoorstelbaar, maar hier doodnormaal. We zagen hier dan ook hoe ze het vlees moeten bereiden, dat duurt gewoon al een uur om het vlees kookklaar te maken want de stukken vlees zijn niet zoals bij ons in de slager, maar echt brokken vlees. Zo zagen we hoe ze van een stukje buik van een koe het haar eraf deden om het te kunnen klaarmaken enz. We zullen het allemaal zelf ook leren, da's echt de max!
Daarna gingen we naar het strand met hen voor een wandelingetje en we aten zelfs een pizza! wow wat een gekke situatie, Secka reed in een soort landrover (sorry nonkel Patrick en Bieke, 'k ben echt slecht in automerken, maar bon 't leek erop...), wat hier wel een goed idee is gezien de staat van de 'wegen' maar ook wel genoeg zegt over de welvaart ten huize Peter Gomez (broer van mrs Gomez) en wij aten achterin een pizza... Wel echt za-lig! We genoten met volle teugen!

Dan maandag independance day... Aaaargh véééééél te warm!! De mensen vonden ons best grappig in onze Afrikaanse kledij! De organisatie trok wel echt op niets! We kwamen toe om 9u en stonden weer op een totaal andere plaats dan in de rehearsal, wat doodnormaal bleek te zijn. De kinderen stonden allemaal klaar, maar pas om 12 uur begon de 'march'! Echt om te stikken, 't was vreselijk warm! Op het moment dat we in het park stilstonden om te 'luisteren' naar de speech van de president leekte het zweet echt van ons lichaam, niet normaal. Mijn kaaksjes natuurlijk weer rood, ondanks het feit dat ik elk uur factor 50+smeerde... maar de dag erna waren de kaakjes alweer beter dankzij een zeer goeie afterstun (vermoed ik toch)!
Wat wel ook minder was, is dat teacher Marie op een gegeven moment schrok van een man in een prachtig kostuum die voor entertainment zorgde maar er wel bangelijk uitzag. Ze droeg naaldhakken en ik stond in haar buurt... jap inderdaad, de naaldhak op mijn grote teen, vlak naast mijn nagel. auw, pijnlijk! Maar gelukkig was ik als kind al lomp genoeg om rariteiten tegen te komen en heb ik dus goed in mijn hoofd wat papa de ex-dokter (nietwaar?) altijd deed. Ook het gezegde "zachte helers maken stinkende wonden" en het liedje "calendula, calendula, calendula, haha" schoten de voorbije dagen ettelijke keren door mijn hoofd, maar niet zonder resultaat! De verwachte ontsteking en dergelijke (want 't was best wel voos) bleven uit en 't is allemaal dik in orde! We zien gin trunten é ;-)

Dinsdagochtend leerden we onze kleren zelf wassen! Wat een werk hier! Zelfs geen waspoeder, dus met echte ouderwetse zeep op die kleren wrijven, dan met je knokkels de stof tegen mekaar wrijven, uitspoelen, in een andere tobbe met water, ophangen... Binnenkort leren we hoe we hier moeten strijken, nog zo'n vreemd systeem want hun strijkijzer ziet er uiteraard helemaal anders uit! Een precieze beschrijving volgt wel nog, foto's ook!
Dan naar het strand met onze zussen en enkele vriendinnen van haar, super super super leuk!! Het water deed vreselijk veel deugd want van maandag tot donderdag was het hier verschrikkelijk warm, echt om slecht te worden!

Woensdag opnieuw lesgeven. Slechte dag voor Lise want Big Margareth, haar mentor, was er niet wegens ziekte en ze stond dus alleen voor de klas... die dus uit de bol ging. Ze luisterden blijkbaar totaal niet en profiteerden van het feit dat zij hen niet slaat, ze verstaat hen niet en zij verstaan haar niet, Lise wil altijd iets nieuws en leuks met hen uitproberen maar ze snappen het gewoon niet, ze drummen zich rond haar en trokken aan haar kleren en duwden hun schriften tegen haar zodat ze ze zou verbeteren terwijl zij telkens weer zij dat ze moesten neerzitten en dat ze zou rondkomen... Even totale demotivatie voor Lise dus!
Gelukkig ging het de dag erna al een stuk beter, enkele leerkrachten zijn binnengekomen 's ochtends om te zeggen dat ze de kinderen zouden slaan als ze niet stil waren en dat werkt natuurlijk.. Ook vandaag was blijkbaar al een stuk beter!
Donderdag was het dan mijn beurt, maar minder erg. De kinderen wilden het gewoon totaal niet verstaan, soms zijn ze echt gewoon dom. Maar ik legde mijn probleem uit aan de mentor, teacher Alex (echt een coole kerel!) en tijdens de extra class (tussen 14u30 en 16u, dat geven wij niet, maar de andere leerkrachten wel) heeft hij die leerstof nog eens gegeven in de klas die 't nog altijd niet door had op zijn manier. Ik heb gevraagd om erbij te mogen zijn om eens te zien hoe hij het aanpakt, en vandaag heb ik het vervolg van de leerstof eens op zijn manier aangepakt en het werkte!! Man man man, 'k was super super content!

Vandaag hielden we dan ook een verwendagje voor onszelf! 's Middags na school zijn we naar het strand gegaan. Rond 15u kwam Patrick dan nog langs, de zoon van mrs Gomez waar we ondertussen al een ferme vriendschap mee gesloten hebben, hij is echt een heel toffe kerel van onze leeftijd, supergrappig maar je kunt er ook serieus mee zijn. Hij is al een paar keer afgekomen van Serrekunda naar ons, echt sjiek. Na het strand zijn we een ijsje gaan eten! we mogen dat niet veel doen want 't is eigenlijk niet zo gezond aangezien de elektriciteit hier geregeld uitvalt en dus ook de diepvries! Maar we halen het wel op een plaats waar we vermoeden dat er ergens een generator is of zo voor de elektriciteit, waar veel toeristen komen en waar het een goede naam heeft. Ons tweede ijsje hier en 't smaakt zo vreselijk lekker!! Dan zijn we gaan eten in Banjul zelf, een restaurantje dat Peter ons aangeraden heeft en waar we onze eerste avond met hem iets zijn gaan eten (Peter is de coördinator van de stedenband tussen Oostende en Banjul en heeft ons hier met veel mensen in contact gebracht en onze stage geregeld in St. Josephs), met 3 voor 6 euro, de max! En superlekker, gewoon een snack (chawarma) maar 't smaakte! Want altijd maar rijst en sla en voze spaghettislierten met vis en kip, 't steekt tegen op den duur! En nu even mailen dus...

Morgenavond gaan we naar SErrekunda om uit te gaan met 'our cousins', Secka en Patrick en Yandeh en nog een aantal vrienden van hen! Zondag brengen we de dag dan weer met hen door en dan maandag... de start van onze 1e volledige week les (want de vorige keer zijn we pas de dinsdag gestart). Maar bon, we zien het alweer beter zitten! Maandag starten we ook met onze Afrikaanse danslessen! Dat wordt ook geweldig. En het gevoel hebben dat je hier een paar echt toffe vrienden rondlopen hebt, dat geeft ook op. O ja, over vrienden gesproken: maandag op independence day hebben we Hanne en Annelies gezien, die ook in Gambia hun stage doen maar elders. Geweldig gewoon! Dat was echt te zalig!

Bon, 't staat echt vast: ik kan niet to the point vertellen. Maar kijk, 't is nu zo en niet anders, take it or leave it :p.
Dikke zoenen!
Eva en Lise