Salaam 'aleikum

Dag iedereen, alles goed daar in Belgie? Hier nog altijd superwarm, soms gaat het er echt wel over maar soms is het ook echt aangenaam. Het is al weer een tijdje geleden maar een drukke agenda en veel weekendjes uit verhinderden om vlug te komen mailen maar hier nog een laatste keer de stand van zaken: De laatste mail is van 25 maart, voor ons was dat de tweede week van de paasvakantie, toen hadden we onze zalige relaxdag aan het zwembad van het atlantic hotel... In diezelfde week hebben we nog eens geprobeerd om in het hotel binnen te dringen maar blijkbaar werden we al gesignaleerd want we werden weggestuurd... dan maar aan het strand gaan liggen... Het hoogtepunt van onze vakantie was toch wel de trouw. Eent wee-daagse trouwfeest met veel eten en veel muziek en dans... Dus de zaterdag moesten eva en ik om 13u in de kerk in Bakoteh zijn. Dit is een rit van een bushtaxi, een taxi en nog een bushtaxi dus je bent wel eventjes onderweg. Gelukkig begpon de mis maar om 14u want het was weer setseta (dit is elke derde zaterdag van de maand dat de mensen hun huis en straat moeten kuisen, voor 13u mag niemand buitenkomen en mag er niemand rijden, ook geen taxi's dus) dus om 13u stonden eva en ik op de plaats om onze bushtaxi te nemen en natuurlijk waren er superveel mensen die tot dan moesten wachten dus vervoer was een probleem. We kwamen dus te laat in de mis maar niemand die dat echt erg vond. Iedereen zag er echt supermooi uit en de bruid en bruidegom waren traditioneel in wit en zwart. De mis hebben we niet helemaal kunnen zien want we werden uit de kerk gehaald door een stel neven en nichten om al naar the hall te gaan waar het feest zou doorgaan; Alle neven en nichten van dezelfde generatie waren in dezelfde kleren (wij dus ook) zodat iedereen de familie zou herkennen. In the hall aangekomen waren we dus voor de gasten, moesten we eerst stoelen klaarzetten in rijen in de zaal waar de speeches en zo gegeven zouden worden. En zoals Seckah al voorspeld had, er was een massa volk! Als je hier 500 mensen uitnodigd, dan moet je koken voor 1000 omdat iedereen hier vrienden en zo mag meenemen. Dus onze taak bestond eruit om de mensen van eten en drank te voorzien. eerst kregen ze een aluminium bakje met snacks voor tijden de speeches en zo, dan gingen de mensen aan tafel. Er was een overdekt terras dat op de eerste verdieping was, dit was voor de special guests, de dichte familie en vrienden. De rest van de gasten zaten niet eens aan tafels maar gewoon door elkaar op stoelen op het binnenplein. De nichten en eneven waren in groepen opgedeeld en wij moesten dus opdienen. Ik stond bij de special guests en dus ook de bruid en bruidegom. eerst was er benachin, dan een soort soep, dan nog brochettes en dan nog dessert. De mensen hadden dus wel eten genoeg! En het feest was zalig, er was een muziekgroep die ambiance bracht, mensen dansten, en iedereen was superblij. Dan na een korte nacht stonden we op om naar het andere feest te gaan. Dit was dan bij een van de nichten thuis. Daar opnieuw kregen de mensen eten (benachin) en nog iets om mee te nemen naar huis. Het grappige is dat het trouwpaar vroeg naar huis ging en dat de mensen nog lang bleven verder feesten. In ieder geval, de familie van ms. Gomez is de max, iedereen is supervriendelijk en we werden echt in de watten gelegd. Maandag terug naar school, pijnlijk om opnieuw vroeg op te staan. Ons lesgeven in onze eigen klas zit erop. na de vakantie nemen we elke klas voor een halve dag en nemen we ze mee naar het park zodat we meer plaats en rust hebben. Met elke klas proberen we eens iets niews te doen: drama, sport, muziek, beeld,... en de kinderen hebben ervan genoten. Na een drukke en vermoeiende week stond het weekjend alweer vol: een drie daagse naar Bwiam. Dit is een dorp waar de vroegere vice-principal van de school woont. Er is daar ook een school waar enkele leerkrachten nog les gegeven hebben. Elk jaar gaan ze dus met een delegatie nhaar Bwiam om Mr. Secka te bezoeken. Nu dus ook, en wij mochten mee. En het was de max. Eindelijk hadden we de kans om wat natuur te zien, om een dorp te zien,... Er waren vooral vrouwelijke leerkrahcten mee, met hen hebben we de hele zaterdag gekookt. Ontbijt: frieten met sla en kip en tapalapa (brood), tussendoor: de vrucht van cachunoten, mangomoes (smaakt naar appelmoes), palmwijn, lunch: rijst met palolie en vlees en garnalen, diner: pasta met kip (gefrituurd). Veel gegeten dus maar ook veel gelachen en veel gepraat.Zondag dan eerst naar de mis, erna ontbijt: gefrituurde garnalen met ajuinen en tapalapa. Dan hebben we gelukkig nog iets gedaan: in een 4x4 (achteraan in de bak) zijn we naar Kunkujan geweest, het dorp van de president en hebben we daar het natuurpark bezocht. We hebben niet zoveel spectaculaire beesten gezien maar het was wel leuk: zebra's, kamelen, slangen, apen, struisvogels, hyenas, krokodillen. Het was wel superwarm die dag en eva en ik hadden geen water mee dus kon ik me niet meer bedwingen om van het lokale water te drinken. Toen we terugkwamen in Bwiam waren ze varken aan het grillen: lekker!!!! En dan terug naar huis, moe maar voldaan kropen we in ons bed. Maandag en dinsdag hebben we dan nog onze lessen afgewerkt zodat we elke klas eens gehad hebben. En gisterenavond en vandaag hadden Eva en ik last van onze maag. Het is hier altijd wel iets!!! Voor de rest zijn we nog wat gaan shoppen want alles is hier echt wel goedkoop en we willen genietenv an onze laatste week. Nog 11 dagen en we zijn thuis, ik kijk er toch al naar uit! dit was mijn laatse mailtje want veel spannends zal er toch niet meer gebeuren! Dikke zoenen en tot gauw, Adama en Awa